Ով է գրել՝Աստրիդ Լինդգրեն
Ինձ շատ դուր եկավ պատմության այս հատվածը՝
Քույր ու եղբայր, մեր Մանչու՜կ,
Քեզ մի շուն ենք նվիրում.
Նա չի հաչում, չի ցատկում
Եվ ոչ ոքի չի կծում։
իսկ շնիկի թաթիկները,
Ականջներն ու կարճ պոչիկը,
կարված են սեւ թավիշց…
Հերոսներն են՝ Մայրիկը,հայրիկը,Կառլսոնը,Մանչուկը, Բոսսենը,Բետանը,Գունիլլանը,Քրիստերը։
Մայրիկը բարի էր քանի, որ նա նվիրեց հետաքրքիր նվերներ նրա փոքրիկ զավակին։
Հայրիկը շատ լավն է, որովհետև նա կատարեց Մանչուկի երազանքը և նվիրեց նրան շնիկ։
Կառլսոնը այդքան էլ հոգատար չէր, որովհետև նրա նվիրած նվերը ասաց, որ Մանչուկի ձեռքից հաճախ կվերցնի, իսկ դա բարեկիրթ չէ, նա նաև շատ շաատ շատակեր է։
Մանչուկը շատ նման է ինձ, որովհետև իմ ծննդյան օրն էլ է ուրախ անցնում, իսկ, որ ինձ այդ օրը նեղացնում են ես Մանչուկի նման նեղվում եմ։ Մանչուկը նույնպես անհանբեր է։
Բոսսեննն և Բետանը նույնպես բարի էին, քանի որ նրանք մայրիկի նման նվիրեցին լավ նվերներ։
Գունիլլանը մի քիչ հյուրի նման չպահեց իրեն, որովհետև նա շատ տորթ կերավ և համարյա մյուսներին չթողեց։
Քրիստերը լավություն արեց և սեղան բացեց Մանչուկի սենյակում։
Իմ կարծիքով այս գիրքը բոլորին կհետաքրքրի քանի, որ այն սովորեցնում է, որ ուրիշի տրամադրությունը չփչացնել,բարի լինել և միշտ իմացեք՝ բարին հետ կգա։
ԻՄ ամենագեղեցիկ ծննդյան օրը եղել էր երբ ես դարձա 8 տարեկան։ Մենք այդ օրը նշեցինք <<Լինում է, չի լինում>> սրճարանում։ Ես այնտեղի հոբելյարն էի։ ԱՅտեղ ցույց տվեցին շատ ֆոքուսներ, պարեցինք շատ պարեր և խաղացինք հետաքրքիր խաղեր։ Այնտեղ իմ դասարանի ընկերուհիներն էին և իմ 2 ուրիշ ընկերուհիները։
Իմ ամենագեղեցիկ նվերն էր երբ ես ստացա հեռախոս։ Դա իմ երազանքն էր։ Ես ունեցա հեռախոս 7 տարեկանում։
Ես ուզում եմ գալիք ծննդյանը այս նվերը՝նոր հեռախոս։