Month: November 2021

Օրերից մի օր մի մարդ գնաց հյուր իր ընկերոջ մոտ։ Նրանք ուտում են, խմում և զվարճանում։ Արդեն երբ եկավ ժամանակը, որ հյուրը գնա, շատ վատ բան պատահեց ԵՐԿԻՆՔԸ ՏՐԱՔԵՑ և ուժեղ անձրև սկսեց։ Էտ ընկերը ասաց

-Լավ, դե էլ ճար չկա, արի այսօր էլ մեր տանը մնա, էլ որ տարվա ընկերներն ենք։

Հյուրը համաձայնում է։

Տանտերն ու կինը գործով են ընկնում։ Մեկ էլ նայում են, տեսնում՝ հյուրը չկա։

Սպասում են սպասում , ու երբ գալիս է այդ հյուրը նրանք ասում են․

-էս ու՞ր էիր գնացել էս անձրևին

Հյուրը պատասխանեց․

-Գնացել էի տնեցիքին ասեի, որ էստեղ եմ մնալու։

Նրանք էլ զարմացած ասեցին․

-Բա որ գնացիր, խ՞ի եկար։

ԵՎ նրանք հասկացան, որ իրենց հյուրը իսկական շաշ է։

Մի օր ես անտառում քայլում էի, բայց մի պահ ես հայտնվեցի մի աշխարում ։ Այնտեղ շատ տարօրինակ էր, ես այնտեղ տեսա մի մարդ այդ պահին ես շա՜տ ծարավեցի և ասացի

-ին՞չ է եղել և կարելի է ջուր խմել

այդ մարդը ասաց

-ոչ իհարկե ոչ

ես այդ պահին արագ շատ արագ վազեցի մի անտառ։

Մի քանի օր անց ես ուզեցի ինձ տուն գնել և հարցրեցի

-կարելի է տուն գնել

նրանք ասացին ինձ մի հուշում

-այս աշխարհը այնպես աշխարհ է, որ ոչ մի բան չի կարելի և դուք տուն չեք կարող գնել

ես ասացի

-շնորհակալություն ես ամեն ինչ հասկացա

և ես շարունակեցի իմ ճանապարհը։

Ճանապարհին ես տեսա մի աղջկա, որ նույնպես պատահական հայտնվեց այս աշխարհում և այս ուզեցի ծանոթանալ։

-բարև դու էլ ես պատահակա՞ն հայտնվել այս աշխարհում

նա ասաց

-այո ես բան չեմ հասկանում

ես ասացի

-այս աշխարհը այնպես է, որ ոչ մի բան չի կարելի

նա ասաց

-շնորհակալություն

ես ասացի

-տեսնում եմ ա՜յ էնտեղ մի տուն կա փայտից արի այնտեղ քնենք որովհետև արդեն գիշեր է։

նա ասաց հա և մյուս օրը ես հայտնվեցի իմ աշխարհում։

ոսկի մարդ-բարի մարդ

ծով աչքեր-կապույտ աչքեր

քար սիրտ-տխուր

սև բախտ-անբախտ մարդ

քար լռություն-չխոսալ

կոշիկի քիթ-կոշիկի ծայր

 Առծաթ մազեր-գեղեցիկ մազեր

օձ մարդ-նախանձ

խելքից թռած-անգետ

Моё любимое армянское блюдо- это шашлык. Из этого мяса делают маринад, а за тем насаждают на шампуры и готовят на углях:

Մենք գնացել էինք Ծաղկեվանք։ Առաջին հերթին մենք նստեցինք երթուղային և շարժվեցինք։ Մեր ճանապարհը տևեց ուղիղ 1 ժամ։ Միասին հաղթահարեցինք դեպի Ծաղկեվանք տանող փոքրիկ բարձունքը, այնուհետև քայլեցինք 1,5 կիլոմետր։ Երբ հասանք Ծաղկեվանք, նստեցինք քարերին և աթոռներին ու նախաճաշեցինք։ Երբ վերջացրեցինք նախաճաշը, գնացինք քարանձավում գտնվող վանք, որի անունը Կույս Վարվառա էր։ Այնտեղ մենք նկարվեցինք նստեցինք, հանգստացանք։ Վերադարձի ճանապարհին խնձորների այգուց հավաքեցինք խնձորներ։

Այդ օրը անցավ շատ ուրախ։